- AKTUALNOŚCI
- Wszechnica Puszczańska
- Spotkanie O MNIEJSZOŚCI LITEWSKIEJ W…
- Wieczór pamięci Tamary Sołoniewicz
- Wszechnica Puszczańska „Oswoim…
- WSZECHNICA PUSZCZAŃSKA Fundacja „Muzyka…
- O Profesorze Romualdzie Twardowskim i…
- „Warsztaty dla młodzieży – ABC filmowca…
- „Spotkanie prezentujące twórczość…
- WSZECHNICA PUSZCZAŃSKA… „O…
- Wystawa fotogramów „Maestro…
- W rocznicę Powstania Listopadowego 1830…
- Rozmowy z cyklu..
- Z cyklu .. Wszechnica Puszczańska.…
- 2023 Z cyklu .. Wszechnica Puszczańska.…
- 2023 Z cyklu rozmowy o … O powstaniu…
- 2022 Z cyklu : Pogranicze…
- 2020 Z cyklu: Jubilaci Michał Androsiuk…
- 2018 Z cyklu: rozmowy o …. Odzyskiwaniu…
- 2018 Z cyklu : Rozmowy o … Literaturze …
- 2018 Z cyklu: rozmowy o polityce …
- 2018 Z cyklu: Rozmowy o … O Sytuacji…
- 2018 Z cyklu: spotkanie z ….. JERZYM…
- 2018 Z cyklu: rozmowy o…. CZESŁAWIE…
- 2017 Z cyklu : Rozmowy o … spotkanie z…
- 2017 Z cyklu : Rozmowy o … Spotkanie z…
- 2016 Cykl Spotkań … Ludzie i media…
- 2016 Z cyklu : Rozmowy o … Tragedii 1946…
- 2015 Z cyklu : Rozmowy o… „Cudzie w…
- 2015 Z cyklu : Rozmowy o… Wilkach.…
- 2015 Z cyklu : Rozmowy o… „ I wojnie…
- 2015 Z cyklu : Rozmowy o…”Kultura…
- 2015 Z cyklu : Rozmowy o…”Kultura i…
- 2014 „Ludzie i media” – spotkanie z…
- 2014 Cykl rozmów: „Ludzie i media” —…
- 2014 Cykl rozmów: Ludzie i media —…
- 2014 Cykl rozmów: Ludzie i media —…
- 2014 Z cyklu rozmowy z:… wybitnymi…
- 2014 Z cyklu:.. Rozmowy o … sztuce…
- KONCERTY „PIEŚNI O PUSZCZY”
- PERETOCZE
- Nasza idea
- PERETOCZE 2022
- PERETOCZE 2021
- PERETOCZE 2020
- PERETOCZE 2019
- PERETOCZE 2018
- PERETOCZE 2017
- PERETOCZE 2016
- PERETOCZE 2015
- PERETOCZE 2014
- PERETOCZE 2013
- PERETOCZE 2012
- PERETOCZE 2011
- PERETOCZE 2010
- PERETOCZE 2009
- PERETOCZE 2008
- PERETOCZE 2007
- PERETOCZE 2006
- PERETOCZE 2005
- PERETOCZE 2004
- PERETOCZE 2003
- Białowieskie spotkania z Arią
- Inne projekty: ŁĄCZY NAS PUSZCZA I PIEŚŃ
- Inne projekty … Zakup wyposażenia …
- Kontakt
- Ocalić od zapomnienia
PERETOCZE 2017
Studio folkloru Białorusinów Podlasia „Żemerwa”
Studziwody, Polska
Studio folkloru tradycyjnego podlaskich Białorusinów powstało w 2003 r. przy Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach. Swą nazwę zespół wziął od słowa, które w ruskim języku podlaskim oznacza grupę wesołych, rozśpiewanych dzieci, młodzieży. Głównym celem działania „Żemerwy” jest rejestrowanie, badanie oraz wykonywanie tradycyjnego folkloru, ze szczególnym akcentem na edukację dzieci i młodzieży białoruskiej z Podlasia. Swój repertuar zespół czerpie z ekspedycji terenowych po Podlasiu i Polesiu białoruskim. Korzysta także z bogatego archiwum fonograficznego Podlasko-Poleskich Spotkań w Tradycji „Tam po majowuj rosi”, którego zespół jest współrealizatorem. „Żemerwa” wielokrotnie prezentowała białoruski folklor podlaski w kraju i za granicą – w Polsce, na Białorusi, Węgrzech, w Grecji i Rosji. Za pracę na rzecz zachowania tradycyjnej kultury Białorusinów z Podlasia otrzymał dyplom UNESCO. Studio folkloru „Żemerwa” dotychczas wydało trzynaście płyt z nagraniami własnymi oraz innych wykonawców folkloru tradycyjnego z Podlasia i Polesia białoruskiego. W repertuarze zespołu są pieśni obrzędowe okresu zimowego, wiosennego i letniego, cyklu rodzinnego (wesele i chrzciny), pieśni poza obrzędowe oraz tradycyjne tańce przy akompaniamencie własnej kapeli.
„Żemerwa” jest kierowana przez Annę Fionik i Doroteusza Fionika.
Zespół folklorystyczny „Tonieżanki”
Tonież, Białoruś
Zespół folklorystyczny działa od kilkudziesięciu lat we wsi Tonież k. Lelczyc w obwodzie homelskim Białorusi. Wykonuje tradycyjne pieśni i obrzędy środkowego Polesia (Ziemia Turowska). Należy do najciekawszych wykonawców tradycyjnych pieśni na Polesiu. W tym roku „Tonieżanki” są gościem Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach i studia „Żemerwa”, które w dniach 29-30 lipca organizują Podlasko-Poleskie Spotkania Żniwne „Oleń po boru chodit”.
Tatarski Zespół Dziecięco-Młodzieżowy „Buńczuk”
Białystok, Polska
Zespół został założony przez Panią Halinę Szahidewicz w 1999 r. i działa przy Muzułmańskiej Gminie Wyznaniowej w Białymstoku. Od 2012 r. opiekunem zespołu jest Anna Mucharska. Dzieci i młodzież tańczą tańce tatarskie, a także śpiewają piosenki i recytują wiersze. Zespół zapraszany jest na wielkokulturowe spotkania w szkołach i innych instytucjach kultury. W zamyśle p. Haliny zespół powstał jako alternatywa spędzania czasu przez dzieci i młodzież, a także poznawania tajników kultury tatarskiej, co wzmacniało poczucie tożsamości etnicznej. Poza wzmacnianiem tożsamości grupy etnicznej, którą tworzą Tatarzy Polscy, kształtują się postawy społeczno-patriotyczne. W programie zespół ma tańce i piosenki krymsko-tatarskie. Piosenki pokazują piękno Krymu, poprzez tęsknotę za ukochanym krajem.
Zespół „Chutar”
Gródek, Polska
„Chutar” to grupa stworzona przez muzyków z młodzieżowych zespołów lat siedemdziesiątych, grających w tamtych czasach na zabawach i weselach. Na repertuar Zespołu składa się folklor polsko-białoruskiego pogranicza oraz utwory własne do słów miejscowych poetów. Zespół „Chutar” jest laureatem Artystycznego Ruchu Seniorów w Bydgoszczy, wiele razy był nagradzany na festiwalach „Piosenka Białoruska” w Białymstoku, koncertował w Polsce i w wielu miastach Białorusi.
Zespołem kierują Jan Karpowicz i Henadź Szemiet.
Zespół Państwowego Uniwersytetu Białorusi „Wałaczobniki”
Mińsk, Białoruś
Zespół został utworzony w 1979 r. ze studentów wydziału białoruskiej twórczości ludowej Państwowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki Białorusi. Twórcza działalność Zespołu opiera się na jedności słowa, ruchu i gry na narodowych instrumentach muzycznych. W repertuarze grupy są utwory wielu gatunków muzycznych. Ludowe dziedzictwo Białorusinów jest tam przedstawione w autentycznych melodiach, a także opracowaniach znanych białoruskich kompozytorów. „Wałaczobniki” niejednokrotnie reprezentowali Białoruś na międzynarodowych konkursach i festiwalach w Holandii, Niemczech, Estonii, Rosji, USA, Polsce we Francji i innych krajach.
Kierownikiem Zespołu jest Ludmiła Rażkowa.
Narodowa Kapela Litwy „Sutaras”
Wilno, Litwa
Istniejący od 28 lat Zespół „Sutaras” to profesjonalna, niezależna grupa muzyków. Repertuar zespołu zawiera szeroki program litewskiej muzyki instrumentalnej – od instrumentów dawnych, melodii pastuchów – do instrumentalnej muzyki końca XIX i początku XX wieku, w której charakterystyczne są ogólnoeuropejskie instrumenty. Na występach zespołu można usłyszeć unikalne wielogłosowe melodie grane na wielu mało znanych instrumentach, dlatego ich muzyka często się zmienia, pokazując różnorodność etnograficzną Litwy. Muzycy tego zespołu nie tylko grają, ale również tańczą, śpiewają i zapraszają publiczność do wspólnej zabawy. Dało to grupie „Sutaras” możliwość wykonania unikalnych projektów z najlepszymi litewskimi muzykami z Wilna. Muzyka tego Zespołu często rozbrzmiewa w litewskich wsiach i miastach, a także za granicą: w Danii, Czechach, Niemczech, Austrii i w wielu innych krajach Europy, oraz na festiwalach i konkursach muzycznych w USA i Australii. W 2004 r. Kapela „Sutaras” została nagrodzona główną nagrodą litewskiej kultury narodowej – „Złoty ptak”. Wykonali dotychczas ponad 5900 koncertów oraz nagrali i wydali 11 płyt CD.
Kierownikiem Zespołu jest Antanas Fokas.
Folklorystyczny Zespół Państwowej Filharmonii Białorusi „Kupalinka”
Mińsk, Białoruś
„Kupalinka” rozpoczęła swoją twórczą działalność w 1966 r. jako żeński kwartet wokalny, który swoją nazwę wziął ze znanej białoruskiej pieśni ludowej „Kupalinka”. Twórcą zespołu był narodowy artysta ZSSR Giennadij Citowicz. Twórcze kredo „Kupalinki” to odrodzenie i propagowanie narodowej ludowej sztuki śpiewu, muzyki i tańca Białorusi. Dzisiaj „Kupalinka” jest zespołem Państwowej Filharmonii Białorusi, zapraszanym na koncerty na Białorusi i poza jej granicami. „Kupalinka” – to uznany mistrz wokalnej kultury, laureat państwowych i międzynarodowych konkursów i festiwali, zdobywca złotych medali w Rosji, Kanadzie, Luksemburgu, Niemczech, Indiach, Japonii, Polsce, Belgii, Francji, Szwajcarii, Danii i innych krajach. W repertuarze grupy są ludowe pieśni i tańce wszystkich regionów Białorusi.
Kierownik artystyczny – Jelena Tielkowa
Dyrektor – Oleg Litwiniuk
Białoruski Zespół „Ruczajok”
Białowieża, Polska
Zespół powstał w maju 2009 roku. Wykonuje muzykę regionalną, choć zdecydowana większość repertuaru to piosenki białoruskie. Założycielem i kierownikiem zespołu jest Marek Zubrycki akompaniujący na akordeonie. Uczestnikami zespołu są mieszkańcy Białowieży i okolic. Grupa bierze udział w różnego rodzaju konkursach, festynach, festiwalach i koncertach. W 2014 roku zespół obchodził swój pierwszy jubileusz 5-lecia, przy tej okazji została wydana pierwsza płyta zespołu podsumowująca pięć lat pracy.
Góralski Zespół „Góralska Hora”
Szczyrk, Polska
Folk Kapelę „Góralska Hora” tworzą muzycy pochodzący z Polskich Gór oraz ze Słowacji. Nazwa zespołu pochodzi od nazw szczytów górskich, określanych tak w Tatrach i Beskidach, jak również w całych Karpatach. Instrumentarium zespołu to: skrzypce I i II, cymbały węgierskie, altówka, kontrabas, a także oryginalne i unikatowe instrumenty góralskie takie jak: trombita, róg pasterski, dudy, okaryna oraz różnego rodzaju piszczałki. Zespół hołduje rodzimej muzyce góralskiej Beskidów i Tatr w tradycyjnym, rozrywkowym oraz miłym dla ucha brzmieniu. Grupa z przyjemnością prezentuje skoczne i żywiołowe utwory inspirowane melodiami: słowackimi, węgierskimi, rumuńskimi, bałkańskimi, cygańskimi, żydowskimi. Zespół „Góralska Hora” to jedna z bardziej cenionych grup muzycznych z polskich gór, która jest częstym gościem na różnego rodzaju festiwalach i koncertach w całym kraju, a także poza jego granicami.
Liderem Zespołu jest Szczepan Karwowski.
Laureat Festiwalu im. B. Okudżawy – Jan Siebieszuk
Hajnówka, Polska
Wokalista, gitarzysta. W wieku 18 lat kupił gitarę i od tego zaczęła się przygoda z muzyką. Pasjonuje się balladą, poezją śpiewaną. Śpiewa utwory Marka Grechuty, Ewy Demarczyk, Włodzimierza Wysockiego, Bułata Okudżawy. W b.r. „z marszu” zdobył II nagrodę na IV Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Poetyckiej im. Bułata Okudżawy 2017 w Hajnówce. Wykonuje również romanse rosyjskie. Śpiewa (jak mówi) dla wszystkich, którzy chcą go słuchać.
Zespół „ Świtanak”
Białystok, Polska
Zespół Świtanak powstał w styczniu 2009r. Jest charakterystycznym zespołem, gdyż w jego skład wchodzą nauczycielki pracujące w jednej placówce – Przedszkolu Samorządowym nr 14 z polskim i białoruskim językiem nauczania w Białymstoku. Repertuar – to wyszukiwane przez członków zespołu stare piosenki ludowe w j. białoruskim prezentowane na sposób im bliski, bliski ich duszy, we współczesnej aranżacji. W większości są to piosenki o miłości to spełnionej lub tej nieszczęśliwej. Ostatnimi czasy zespół próbuje również sił w tworzeniu i wykonywaniu swoich piosenek autorskich. W okresie swojej działalności każdego roku “Świtanak” bierze udział w Festiwalu Piosenki Białoruskiej oraz innych festiwalach, konkursach, festynach w kraju i zagranicą. Zespół nagrał i wydał dotychczas dwie płyty: – w 2012r. płytę „A ci wy widzieli, a ci wy słyszali”, a w 2015 r. płytę „Tuman jaram….”
Ukraiński Zespół Tańca Ludowego „Czeremosz”
Węgorzewo, Polska
Zespół powstał we wrześniu 1994 r. z inicjatywy Węgorzewskiego Koła Związku Ukraińców w Polsce przy Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie. Obecnie działa przy Węgorzewskim Centrum Kultury. Zadaniem Zespołu jest kultywowanie ukraińskiej kultury ludowej, poszukiwanie i dążenie do utrwalenia tożsamości, rozwijanie poczucie wartości własnej kultury i potrzebę jej prezentacji. Przy zespole działają dwie grupy przygotowawcze, w których tańczą dzieci w wieku od 6 do 12 lat, a starsza z tych grup z powodzeniem występuje na koncertach razem z zespołem “Czeremosz”. Zespół “Czeremosz” odgrywa niebagatelną rolę w integracji społeczności polskiej i ukraińskiej, ponieważ występują w nim dzieci z rodzin obydwu narodowości. Również repertuar odzwierciedla dorobek kulturalny zarówno ukraiński jak i Polski. Zespół w swoim repertuarze ma tańce różnych regionów Ukrainy, które charakteryzują się dużą dynamiką i bogatą choreografią. Różnorodne stroje barwnie podkreślają energię zawartą w tańcach ukraińskich jak i polskich. Zespół reprezentuje wysoki poziom i technikę, co niejednokrotnie zostało ocenione przez choreografów z różnych regionów Polski i Europy. Dowodem tego są liczne nagrody i trofea, jakie zespół stale zdobywa. “Czeremosz” występował na Litwie, Łotwie, Białorusi, Rosji, Ukrainie, Czechach, Węgrzech, we Francji i Włoszech, w Rumunii i Bułgarii. Od 1996 r. “Czeremosz” jest organizatorem i gospodarzem dorocznego Międzynarodowego Festiwalu Dziecięcych Zespołów Folklorystycznych Mniejszości Narodowych w Węgorzewie.
Kierownik zespołu i choreograf – Zasłużony Działacz Kultury Ukrainy Volodymyr Deneka. Koncertmistrz – Ihor Hula.
Cygański Zespół „Rada”
Grodno, Białoruś
Zespół „Rada” przedstawia barwny, żywy i ognisty program Gine Roma, prezentujący pieśni i tańce cygańskiego folkloru Białorusi, Ukrainy, Rosji, Mołdawii i Hiszpanii. W tym cygańskim programie prezentowany jest ognisty koloryt kunsztu choreograficznego, wyraziste kostiumy sceniczne, wirtuozyjne wykonania muzyki oraz mistrzowskie umiejętności wokalne laureatów międzynarodowych konkursów. Zespół „Rada” od 2005 r. bierze udział w międzynarodowych festiwalach i koncertach w Rosji, Polsce, Belgii i na Litwie, a także w festiwalu kultury cygańskiej w Ciechocinku.
Zespołem kieruje Igor Suworkin
Klezmerski Zespół „Klezmafour”
Lublin, Polska
„Klezmafour” to zespół rozpięty pomiędzy Lublinem, Białymstokiem i Warszawą i właśnie z klezmerskiej tradycji tych regionów czerpie swoje inspiracje. Podchodzi do nich jednak w sposób zupełnie nowatorski, z rockową energią i bałkańskim szaleństwem. Zespół składający się z klasycznie wykształconych muzyków jest laureatem dwóch nagród niezwykle prestiżowego Internatonal Jewish Music Festval 2010 w Amsterdamie. Wygrana zaowocowała świetnie przyjętą trasą koncertową po USA i Kanadzie. Ma również na swoim koncie świetnie przyjęte występy na tak ważnych festiwalach jak Heineken Open’er, Przystanek Woodstock, Ethnoport Poznań, Lviv Klezmer Fest (Ukraina) i innych. Muzyka „Klezmafour” to folkowy wehikuł na turbodoładowaniu, którym chłopaki przemierzają muzyczny świat, czerpiąc z niego wszystko, co dobre, ciekawe i zaskakujące. Brzmienie tradycyjnych instrumentów doprawiają dużą dawką elektroniki, co w połączeniu z ich koncertową energią daje mieszankę wybuchową.