Nr 1 (12), maj 1998r.

MIĘDZY MUZYKĄ A STARUSZKAMI

- Są śpiewacy, tylko nie ma komu prowadzić chórów - to jest nasz zasadniczy problem. Psalmistów brakuje dużo bardziej niż duchownych - mówi kierujący prawosławnym Studium Psalmistów w Hajnówce ks. Michał Niegierewicz. - W hajnowskim dekanacie na palcach jednej ręki można policzyć psalmistów z prawdziwego zdarzenia. Wśród nich są absolwenci Seminarium Duchownego, na przykład w Nowym Berezowie czy Białowieży, którzy obowiązki te pełnią nie tylko czekając na przyjęcie świeceń kapłańskich.

Studium psalmistów powstało w ubiegłym roku. W tym roku opuszczą je pierwsi absolwenci. Utworzenie szkoły przyjęto z entuzjazmem - zgłosiły się dwadzieścia cztery osoby chętne do pobierania nauki. Do drugiego roku wytrwało dziesięć. Kolejny nabór przyniósł tylko siedmiu kandydatów. Za wysoki poziom szkoły?

Przedmiotów cerkiewnych uczą dziekani: bielski ks. Jerzy Tokarewski, kleszczelowski ks. Mikołaj Kiełbaszewski i hajnowski ks. Michał Niegierewicz, który jednocześnie wykłada podstawy śpiewu cerkiewnego.

- Poziom naszej szkoły winduje przede wszystkim Ania Sidoruk - mówi o. Michał Niegierewicz. - Jest absolwentką trzech szkół muzycznych: Wydziału Pedagogiki Wychowania Muzycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, Wydziału Dyrygentury Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu i Akademii Muzycznej w Warszawie, ukończonej z wyróżnieniem.

- Muzyka cerkiewna to moja pasja - mówi Anna Sidoruk. Uczy jeszcze w ognisku muzycznym w Hajnówce. Chciałaby doprowadzić do powstania tu szkoły muzycznej. Czy utrzymuje kontakty z szerszym światem muzycznym? Tak. Jest chociażby zapraszana do udziału w festiwalu muzyki cerkiewnej w Moskwie, który trwa z przerwami od lutego do maja i towarzyszą mu konferencje naukowe. Korzysta z nich. To tam poznała znamiennyj, drewnieruskij i gruziński razspiew. O ostatnim mówi: - Jest cudowny.

Słuchacze studium spotykają się dwa razy w tygodniu — w piątki i soboty. Uczą się przedmiotów pedagogicznych, by równolegle z dyrygowaniem chórami cerkiewnymi mogli prowadzić w szkołach zajęcia z muzyki.

- Tam bowiem często uczą tego przedmiotu nauczyciele, którzy o muzyce nie mają pojęcia — mówi o. Michał.

Przy studium został założony chór. Już w ubiegłym roku zajął on pierwsze miejsce podczas Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce w kategorii chórów innych, wyprzedzając zespół Mińskiego Seminarium Duchownego i Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Chór Studium śpiewał w Radomiu na koncercie ekumenicznym razem z Violettą Villas, zachwycając artystkę swym brzmieniem. Potem zachwycił arcybiskupa Sawę, dając koncert podczas otwarcia Domu Miłosierdzia „Samarytanin" w Hajnówce.

Szkoła jest spełnieniem marzeń księdza Michała Niegierewicza i realizuje jego program autorski. O potrzebie utworzenia takiej placówki mówiono od lat, szczególnie w maju, podczas hajnowskiego festiwalu. I zawsze problem rozbijał się o to — kto i za co? Na pierwsze pytanie odpowiedź już znamy. Na drugie - nie. Wykładowcy prowadzą zajęcia za darmo. W tym roku otrzymują zwrot kosztów podróży. Sale wykładowe, pieniądze na zakup pianina czy kilku elektronicznych keyboardów, jak też inne wydatki, daje parafia Świętej Trójcy w Hajnówce, bo przy niej oficjalnie funkcjonuje Studium.

Żywot Studium przedłuża wiec entuzjazm grupki ludzi.

- Skąd to zainteresowanie muzyką - pytam o. Niegierewicza, do niedawna dyrygenta świetnego chóru parafii Świętej Trójcy:

- Przez muzykę stałem się duchownym. Uczyłem się w szkole zawodowej, potem pracowałem w białostockich „Uchwytach" i chodziłem do soboru św. Mikołaja. Wydawało mi się wtedy, że trzeba być świętym, żeby tam śpiewać i że nigdy tego zaszczytu nie dostąpię. Wcześniej nauczyłem się grać na harmoszce i nawet kierownik szkoły przychodził do rodziców i proponował, żeby mnie muzyki uczyć. - Muzykant? - odpowiedzieli rodzice. - Z tego chleba jeść nie będzie. Potem było Seminarium Duchowne, a w nim świętej pamięci Piotr Domańczuk. wysokiej klasy teoretyk i praktyk cerkiewnego śpiewu. Miałem szczęście. Mnie poświecał najwięcej czasu. W seminarium przyjaźniłem się z Włodzimierzem Wołosiukiem. Razem przez dwa lata śpiewaliśmy w Warszawie w chórze „Lutnia". Tam dyrygent zespołu, prof. Edward Jozajtis, otoczył nas prawdziwie ojcowską opieką.

- Lata duszpasterstwa w Hajnówce były wypełnione muzyką, poczynając od współtworzenia razem z Mikołajem Buszko festiwalu cerkiewnego śpiewania. Tylko w ostatnim roku wszystkie swoje siły skierowałem na Dom Miłosierdzia. Tam prawie czterdziestu staruszków czeka na naszą pomoc. Oni nie mają już dokąd pójść. Są zdani na nas.

Anna Radziukiewicz